بکارگیری هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت زمان‌گرا در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان شریعتی استان اصفهان

مقدمه: به دلیل تعیین درآمد ارائه خدمات براساس تعرفه، عامل هزینه‌ها و نحوه تخصیص آن‌ تنها متغیر در اختیار مدیران بیمارستان‌ها است. در این پژوهش با در نظر گرفتن محدودیت‌های نظام هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت، از الگوی هزینه‌یابی برمبنای فعالیت زمان‌گرا در بیمارستان استفاده شد. روش پژوهش: روش هزینه‌یابی برمبنای فعالیت زمان‌گرا برای محاسبه بهای تمام شده شب تخت، به طریق موردکاوی و برای بخش آی‌سی‌یو بیمارستان شریعتی اصفهان در سال 1391 انجام شد. به منظور گردآوری داده‌ها به بررسی اسناد و مدارک حسابداری پرداخته شد و برای تعیین مبنای منطقی تسهیم هزینه‌ها از مصاحبه و مشاهده مستقیم استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش بیانگر تفاوت بین بهای تمام شده شب تخت بر اساس نرخ تعرفه دولتی و بهای تمام‌شده آن برمبنای روش هزینه‌یابی برمبنای فعالیت زمان‌گرا بود و استفاده از نرخ تعرفه دولتی منجر به کم‌تر از واقع نشان‌دادن بهای تمام شده شب تخت شده است. هم‌چنین، نشان‌دهنده وجود ظرفیت بلااستفاده در این بخش است. نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی سراسر کشور می‌توانند با استفاده از روش هزینه‌یابی برمبنای فعالیت زمان‌گرا به هزینه‌های واقعی و صحیح دست یابند تا افزون بر جلوگیری از زیان‌های حاصل از هزینه‌یابی اشتباه با دست‌یافتن به ظرفیت بلااستفاده و استفاده از آن‌ به کاهش هزینه‌ها و کارایی بیشتری دست یابند.   واژه‌های کلیدی: هزینه‌یابی، هزینه‌یابی برمبنای فعالیت زمان‌گرا، نرخ هزینه ظرفیت، کارایی.